Mijmering over tennisreis 2023
Tjonge jonge wat zijn we het druilerige weer in Nederland zat. Het wil niet echt lukken met de start van het voorjaar maar gelukkig hebben wij de tennisreis in het verschiet.
Als de zon niet naar ons komt gaan wij wel naar de zon.
Er wordt druk heen en weer geappt voordat we gaan, heb je ook zo’n zin, al klaar met werken, wat gooi jij in de koffer? Neem je nog ballen mee? Etc. Etc.
Kortom de voorpret is begonnen. Joost zijn laatste reis met zijn eigen tennisreizen business. Ja die slaan wij niet over natuurlijk!
Midden in de nacht verzamelen de slaperige hoofden op de parkeerplaats bij TV de Maten. Lieve familieleden in pyjama zetten geliefdes af, er worden handen geschud, namen genoemd en koffers heen en weer gereden. Hup die bus in, we gaan!!!
Dat tukkie die we dachten te doen was gauw vergeten, zacht geklets omringde de groep. Het was duidelijk, de sfeer was meteen weer fijn ondanks het tijdstip.
Ergens op een donkere parkeerplaats werd er geremd, gedraaid en achteruit gestoken met de bus.
Een paaltje moest omzeilt worden om Hans op te pikken. GOEDEMORGEN ALLEN!
Vliegveld was snel bereikt, vlucht verliep ook weer soepel. Bij het zoeken van de bus bleek Mirjam van Dalen tot een zekere status verheven, en zelfs onthaald met een persoonlijk naambordje om daarna in een eigen taxi naar het hotel vervoerd te worden. De gewone reizigers werden verdeeld over verschillende pick-up bussen.
Onderweg bleek dat de Titanic in Turkije is aangespoeld en tot hotel is verbouwd. De Efteling heeft ook een Turkse dependance maar helaas was de fakir op z’n kleedje net op pauze. De vergulde torens glimmend in de zon. Wat een overdaad aan grote hotels hebben we gespot onderweg. 🏰⛲️🎢
Het Belek aankomstcomité, Joost en P. A. Tom stond ons vrolijk op te wachten. We zijn er weer 🍀
Kamers werden verdeeld, Joost zijn gevolg bestiert een hele vleugel op de derde verdieping.
Snel koffers neergezet en hup de zon in.
Dit hadden we echt even nodig!
Palmbomenbladeren zwaaiden vriendelijk naar ons, welkom, welkom.
Het terras voor de borrel was snel weer ons terras. ‘t Was alsof we er gisteren nog waren.
Het eerste diner was weer even diep zuchten bij de aanblik van de gevarieerde hoeveelheid en sommigen kregen acuut keuzestress. Gelukkig hadden we nog een week om van alles te proeven.
Een bakkie koffie in het koffiehok, met z’n allen op de lange banken om daarna naar de muziek te gaan.
En wat een bof: live muziek!
Als een magneet werden we aangetrokken door klanken van de stemmen, maar de heren ook door de zangeres met het amper jurkje. Haar fonetisch Engels was een aanzet tot de quiz raad het nummer. Geweldig. Samen met de zanger was het een fijn duo.
Met de hele zaal vormden we een koor, Halleluja had nog nooit zo mooi geklonken!
De spieren werden vast losgemaakt op de dansvloer want morgen moeten we aan de bak! Vrolijke eerste dag! 🎤
Wat is het fijn om wakker te worden terwijl het zonlicht door de gordijnen piept. Hup uit bed, alles open schuiven en dan het uitzicht van zee, zon en palmen te zien!!
Jaaa dit hè, daar is het mede om te doen.
Na het ontbijt hadden we in de kuil een uitleg van Joost: teamindeling voor de lessen en het voorstellen van de tennisleraren, Marcel, Hans en Stefan. Zij hebben er ook zin in zo te zien! Ook volgde bus-instructies naar de tennisbanen. Helaas rukt de ITF en Megasaray Tennisacademy op en moesten wij, de recreanten tennissers uitwijken naar andere velden. Ach het is wat het is. Wacht maar tot wij in de top honderd komen na de instructies van deze reis!!! Wees gewaarschuwd.
De nieuwelingen werden door Tom meegenomen langs alle voorzieningen op het park zodat ze ook hun draai konden vinden.
Ook vele hoi’s en hallo, wat fijn jullie weer te zien omdat niet iedereen met dezelfde vlucht in Belek is aangekomen. Hoi Jannie!! Hoi Willem en Marijke, wat leuk en gezellig. Weer veel dubbele namen, Peters, Liliannen, Mirjammen, Jossen, Wimmen. Daar was redelijk snel een oplossing voor, klonk ietwat dubieus bijvoorbeeld Peter V te A maar iedereen wist zo snel wie wie was.
Nieuwe mensen werden bijgepraat over hoe het andere jaren ging en waren meteen een stukje minder nieuw.
Oké met het busje. 🚍🚍
Wij met 1 racket in het rijtje wachtend op een busje, de prof hoopvolle jeugd met een meters dikke tas ook wachtend.
Prachtige jonge gespierde sporters die hard werken voor een betere ranking. Wij een gezellige afspiegeling van tennissend Nederland, doorsnee, met een niet overmatig professionele look.
Voordeel van onze geminimaliseerde tas was dat wij in de bus stoeltjes pasten. En de profs to be, verscholen achter en onder hun tassen naar de baan hobbelden in de bus.
Soms hoorde je alleen gegiechel en zag je pas bij aankomst bij de banen dat er 2 leuke meiden onder de tassen vandaan kwamen
Allemaal hadden we zin in de eerste les:
Wij mochten naar Hans die met zijn joviale geluid ons op zijn baan welkom heette.
Met je kenmerkende stem heb je ons de drive volley uitgelegd. De wind werkte niet echt mee. Ballen zwabberden over de baan, wind tegen was hard werken maar dat deerde niet. 💨 💦
Tijdens de uitvoering was je onze gids en coach, let op dit en dat!
Hahaha was ook wat bij je hoorde maar je uitleg was ook fijn en duidelijk omringd met wat meer reuring.
Kill the teacher was een duidelijk doel waar velen met plezier op terugkijken.
De volgende les was bij Marcel:
Ogen verborgen achter een mooie bril, rood of gele touch. Welkom op mijn baan.
Ik ga jullie stevig aanpakken. Cross, cross en dan recht door. Acht ballen, dan ballen rapen, tempo hollen voor de volgende serie.
Hup hup tempo tempo, pffft net op tijd voor je volgende bal. Vooral het opdrijven van de laatste die nog even flink tempo moest maken om dan klaar te staan en dan te horen kreeg dat de les voorbij was. 😳
Jij straalt uit dat er met overzicht en voorbereiding een goed resultaat behaald kan worden.
Strak, duidelijk en verhelderend, kortom basaal!
Ballen worden spelers. Het tekentalent is ingezet als extra tool.
Vragen worden beantwoord met adequate antwoorden.
Dank je wel Marcel voor je basale uitleg. Basaal hebben we even gegoogled: vereenvoudigd, simpel doch doeltreffend.
Je hebt ons op een kordate wijze weer wat wijzer gemaakt. Theezakjes zullen nooit meer hetzelfde zijn!
Uitvoering volgt als we thuis zijn!
Onze derde les was bij Stefan:
Een nieuw gezicht in deze sportieve hectiek
Jouw uitstraling is rust! Zonder lawaai leg je in alle rust uit waarom terug naar de verdwenen basis belangrijk is.
Oh ja zo voelt het fijner om de forehand te slaan. Mmm. Tja ff een aanpassing en hup daar gaan de ballen met de forehand als kogels over baan. En nog in ook.
Service volley is ook weer een wapen waar we iets mee kunnen. Hup door naar het net, split step en return.
Ook kwam de Australische service ter sprake, ff bukken voor de net spelers is dan wel een tip! Maar de Turkse service nam toch de overhand.
Je stem is goed voor een mantra tijdens de wedstrijden. Rustig, beheerst en aanwijzend. Dus als je een podcast hebt ingesproken Stephan, laat het ons weten!
Terug naar onze basis goed is goed in onze tennis-oren geknoopt🦻🏼👍🏻
Als laatste in de reeks van vier de lessen van Joost :
Kijk selectie, we gaan vandaag aan de verzuring van de benen werken.
Dat is goed voor het voetenwerk en conditie en de verbranding van de overdadige calorieën van de all inclusieve formule.
Hop hop, tempo tempo. Mooie bal, sla door en bewaar de rust. Ja ja alsof dat meevalt als je opgejaagd wordt door de Beul van Belek.
Hash hash onder de bal, door de knieën!!
De grijns op je gezicht die steeds wat gemener wordt, terwijl wij over de baan heen hollen.
Je lachje zullen we ook nooit vergeten. Ik kan het niet nadoen maar we weten allemaal hoe het klinkt.
Backhand, forehand hop terug naar het midden en de verassingsbal. 🎾☄️
Zweten en ploeteren maar daar komen we voor!
Nadat we alle vier de leraren gehad hadden begon de reeks opnieuw.
We hebben genoten van de diversiteit aan lessen, maar ook van de 4 totaal verschillende manieren van lesgeven.
Heren nogmaals bedankt voor alles. Jullie waren top, jullie hebben ons brein en spierenstelsel geprikkeld en uit de winterslaap gehaald. Op naar een fijn tennis-seizoen. Waar jullie namen nog vele malen zullen vallen. Basaal, ietwat hees, super duidelijk, de Beul van Belek.
Tips dwarrelen nu als puzzelstukjes door ons hoofd maar er komt een moment dat het op z’n plek valt!
Naast alle lessen was er tijd voor een dip in zee, luieren op strandbedjes.
Haman, massages, bij sommigen alleen de tenen?? Sauna etc.
Maar ook zijn er vriendschappen hechter geworden, of nieuwe vriendschappen gesloten.
Hilarische gesprekken gevoerd, maar ook diepe en intense. Mooie en minder mooie momenten gedeeld.
Op vroege tijdstippen in badjas naar les was ook een oplossing, kon je iets langer in bed blijven. En ze waren eigenlijk verrassend comfortabel tijdens de opwarming.
Er is geproost op tennis, op weer een mooie dag, op het leven, geluk, en toekomst.
Gin tonic, voor sommige John Tinic , apperol, bier, wijn of sparkling water, het maakte niet uit wat er in het glas zat als er maar geproost kom worden.
We hebben gedanst of er een poging toegedaan.
Kortom we hebben genoten!
Lieve Joost,
Dit was je 43ste tennisreis
Het zal je toch gebeuren dat je in 1986
bedenkt dat je wel iets in het buitenland wilt doen.
Ja als tennisleraar kom je dat wel uit op een tennisreis in de zon.
Dat was toch wel echt een eureka momentje joost!
Hier zijn we dan aan de vooravond van je allerlaatste tennisreis Joost van der Marel tennisreizen.
Deelnemers van allerlei pluimage hebben je door de loop van jaren gevolgd naar vele landen.
Tunesië, Spanje, Turkije en met als kers op de taart de jubileumreizen naar Mexico en Bali.
Als vaste en meeste trouwe deelnemer Petra Overzier, die altijd de eerste week van de partij is.
Met het nooit aflatende enthousiasme sleep je met mayonaise-emmers over de baan, iedereen aansporend om goed in te smeren en genoeg te drinken. Om daarna aan de tennislessen te beginnen.
De dag wordt beklonken op het terras, waar sterke verhalen worden gedeeld, frustraties over niet meer kunnen tennissen door alle tips die door de hersenpannen dreunen
‘s Avonds ben je te spotten in de koffiebar , waar je je met het reisgezelschap mengt. Af en toe waag je je op de dansvloer altijd gewapend met je buiktasje dat gezellig meedeint op de muziek.
Wij zijn allemaal anders, zoals we hier zitten, maar allemaal dol op tennis als gemeenschappelijke deler.
De leeftijden variëren van eind twintig tot de prachtige tachtigers die een groot voorbeeld voor ons zijn omdat we zien dat genieten van tennis niet stopt bij leeftijd.
Dat dit je laatste reis is wil niet zeggen dat je een abrupt eind maakt aan dit succes.
Volgend jaar mee als docent is iets wat het afscheid verzacht en de opstart van je opvolger versoepeld.
Het zal voor jou ook een gekke week zijn geweest. Laatste keer dit en dan dat.
Joost je hebt ons allemaal geholpen aan meer kennis, prachtige momenten en veel blijvende herinneringen.
Namens ons allen bedankt.
Na een bizarre tijd van verbazing, bijna ongeloof, voorzichtigheid en acceptatie met aanpassingen aan de omstandigheden werden nu de touwtjes iets gevierd en kwam er langzaam hoop op een tennisreis met Joost naar Turkije.
Zou het dan dit jaar weer gaan lukken???
Wat zou dat dan een feest worden na 2 annuleringen die uiteraard volledig begrepen werden. De zoektocht naar hoe dan werd met overtuigend enthousiasme door Joost gedeeld als we hem spraken.
De tennispret-lichtjes is zijn ogen fonkelden steeds feller. Het lijkt erop dat er een manier gevonden is dat het allemaal kan riep hij vol vuur!
Via via, zus en zo en dan met en zonder een formuliertje hier en daar en hop de datum kan in de agenda.
Uiteraard ging dit als een vuurtje rond in de Turkije groep en daar buiten want oh het is zooo tof.
Weken telden we de dagen af, hielden we ook de weer-app in de gaten.
De Turkije reis app begon weer te trillen. Nieuwe deelnemers werden toegevoegd. Als mollen kwamen we uit onze winterslaap.
Kortom de voorpret was begonnen 😃
In de nacht van 19 maart was het eindelijk zover. Donkere duistere types sleepten met koffers richting bus. Schorre stemmen begroeten elkaar, sommigen nog niet geheel wakker.
Na een kleine detour visten we Hans S van een parkeerplaats in Duitsland en gingen we naar Düsseldorf waar we konden inchecken voor de vlucht naar Antalya.
Na een kleine hindernis met QR-code gedoe, konden we boarden. De vliegreis was prima, het uitzicht met de witte bergtoppen prachtig!! De luchtzakken schudden iedereen op tijd wakker want we waren er bijna.
Met de bus naar ons verblijf “mega saray”, waar Joost ons al stond op te wachten met zijn bekende grote gelukkige smile. Welkom welkom. Ook Lieuwe was zo vriendelijk om de verse groep te begroeten.
De Turkse weergoden hadden niet begrepen wat wij Nederlanders onder een warm welkom verstaan, dus de Turkse ijsheiligen omarmden ons met paar graad boven nul.
Al snel kreeg iedereen een mooie kamer aangewezen. Super mooi en fris gerestyled
in mooie zeetinten. Met een plof van de koffer op bed begon ons avontuur ter plaatse.
Al snel belandden we in het restaurant voor een snack en deden we een rondleiding over het park met de nieuwe deelnemers. Gretig werd er verbouwd om heel het park een upgrade te geven. Het wordt mooi dat konden we al snel zien.
Overal kwamen we sportieve profs in tenniskleding tegen, al dan niet lopend of rollend. De afkomst was divers, van Thailand, Zuid-Afrika, Polen, Irak en België en uiteraard Nederland.
Er konden punten verdiend worden via een ITF toernooi.
Wat fijn Joost, dat je deze extra verrassing aan deze tennisreis had toegevoegd.
Zondagmorgen werden we verwacht in het zaaltje naast de eetruimte voor de uitleg van Joost. De spelregels van de lessen: 2x per dag verdeeld over 3 tennisleraren: Joost en 2 vers ingevlogen, bevlogen sportieve mannen, totaal verschillende types.
Hans Schuurman uit Dinxperloooooooo, beetje hees, enthousiast en een beetje druk, Marcel Meij uit Wijchen, rustig, enthousiast en strak in vorm.
Daarna het voorstellen van de deelnemers, ook allemaal verschillende types, allerlei leeftijden en uit diverse windstreken, maar allemaal superleuke mensen.
Klein, groot, stil, luidruchtig, ontploft, verzorgd, afwachtend of aanvallend met als grote gemeenschappelijke deler beter tennis te willen leren spelen!
En heel veel dubbele namen, Jossen, Hansen, Hannies, Henken en Mirjammen, Jokes en Peters.
Enthousiaste begroetingen volgden,het was toch ook wel 3 jaar geleden dat sommigen elkaar gezien hadden. Hoi hoi wat fijn om jullie weer te zien!
‘s Middags begonnen de eerste lessen, zo fijn om dan naar de baan te lopen, tussen allemaal internationale talenten, je weg te volgen naar baan 7, 8 of 9.
Wij begonnen bij Joost samen met de Annies, met een H en een J.
Lekker doorslaan, forehand, backhand!
Maak die beweging af! Raakpunt eerder, of later. Ballen rapen, hup in de Turkse mayonaise emmer gooien en weer doorrrrrr
Hier komen toch we voor 😊.
Vanaf alle 3 banen worden de instructies luid toegeroepen, elke baan op zijn eigen manier 💪🏼.
De middag wordt gezamenlijk proostend afgesloten en ervaringen gedeeld.
Geklets en gelach vult de lobby.
Na een ietwat koude douche konden we genieten vandaag van wederom het geweldige buffet.
De keuze is reuze zeg maar, voor elk wat wils. De weg naar koffiehuis en de bar was snel gevonden. Aan deze dagindeling konden we allemaal snel wennen.
Als 🍒 op de taart op onze eerste lesdag werden we verrast door een geweldig zingend trio heren uit Afrika. Mooie warme stemmen die ook zeker de hoge noot van Gerard Joling zonder blozen konden halen.
Musical hits tot swingende andere nummers volgde elkaar op. Waarbij de moves ook niet vergeten werden. Gladde leren lakschoenen gleden over de dansvloer, soepele heupen zorgden ervoor dat ze niet in de knoop raakten. De enkelvrije pantalons werden door het ritmische geploeter steeds korter.
Deze moves moeten we onthouden voor de warming up!
Van te voren hoop je dat het net zo fijn wordt als de vorige reis maar eigenlijk is het meteen weer zo vertrouwd en gezellig als toen. Ook de nieuwelingen worden meteen in het geheel opgenomen en overal zie je alleen maar blije gezichten.
De eerste les van Marcel was super!
Duidelijk kordaat en met veel elan liet Marcel zien hoe we de bal beter konden aanvallen dmv de volley. De knokkel naar boven, racket goed klaar en dan attack met beleid. Stap stap split. Backhand hop hop forehand. Stap op de kikker en maak die beweging af.
Klare taal en bewegingen. Nu nog juist kopiëren. Oefening baart kunst 💪🏼.
Hans liet ons ervaren hoe het is om je hak te gebruiken om in de bal te vallen met serveren. De aai over je eigen hoofd met je racket was ff vreemd maar het gevolg was duidelijk. Nu snappen we ook je kapsel 😉 Het lachje van Hans werkte aanstekelijk en de tips ook.
Het wordt nog wel wat met onze opslag.
De leestijden verschoven van vroeg naar laat en alles daartussen. Onderling werden partijtjes gespeeld dmv toss of een besproken baan.
Ons spel verbeteren lukte de ene dag beter dan de andere.
De temperatuur werd gedurende de week steeds hoger.
De spieren werden wat strammer. De club van het lamme vleugeltje kreeg steeds meer leden. Het delen van braces en spier-smeersels behoorden tot de orde van de dag.
Knieën kraakten bij het opstaan, armen leken korter en rackets en glazen zwaarder. Maar niets dan ook niets kon onze pret drukken.
Naast de baan waren onderlinge gesprekken vrolijk, verrassend mooi en soms ontroerend.
Er werd ‘s avonds gedanst, gehupt, gesprongen, met of zonder heuptasje. Alleen of met een heleboel anderen.
Geroeid in een bootje met mannen die luidkeels aan de karaoke meededen aangevoerd door kapitein Jan. Genoten van lenige zangers en zangeressen op glitter hakken.
Er werd gekaart, geqwuirkeld, gebluft, gepast, gepokerd en 30 seconden getekend.
Getukt, gezwommen, gehammamd, gesaunaad en gemasseerd, in badjassen rond gehobbeld, gestruikeld op badstof slippers.
Geprobeerd kamerdeuren te openen totdat je ziet dat je een etage te hoog of te laag zit.
Liters water, koffie en zoal meer genuttigd 😉
Maar wat het meest gebeurde was genieten. Tevreden gebruinde gezichten die straalden. We hebben veel geleerd of afgeleerd, geglimlacht, geluisterd, geblunderd, geschaterd.
Wedstrijden gekeken bij de ITF banen. Hup Max hup!
Prachtige inspirerende mensen beter leren kennen.
Zo fijn wat TENNIS met ons doet.
Ach ja niet alles lukt meteen maar oefening baart kunst.
Joost wederom bedankt voor deze topreis.
Marcel en Hans en Joost jullie bedankt voor alle fijne lessen en tips. We gaan ze proberen te gebruiken.
Sportieve groet,
Dianne Braafhart.
Verslag Tennisreis 2019 van 21 -28 maart
Al weken heerste er een vrolijke voorpret, aangewakkerd door het aanstekelijke enthousiasme en de pretogen van Joost en de verhalen van de ervaren tennisreis-gangers.
Zo leuk daar, en haha hier, maar ja je had erbij moeten zijn. Nou dat ging nu ook echt gebeuren, wij gaan mee op tennisreis!
Nog in de nacht van 21 maart was het verzamelen bij De Maten met prikogen en Polletje Piek-slaaphaar en een gevoel of we op een spannend schoolreisje met de bus en vliegtuig gingen. Op naar Belek in Turkije, de plaats waar je gevormd kan worden om bij het topteam van Joost toe te treden. Strak trainingsschema en een bepaald dieet zouden kunnen leiden tot topprestaties. En dat allemaal in een week tijd.
Op het vliegveld van Belek werden we opgewacht door een reeds gebruinde Joost om ons naar de eindbestemming te loodsen “Mega Saray”
Wat een prachtig resort met palmbomen, zee, zwembaden, en waar we voor kwamen: heel veel tennisbanen, hash hash hash we zijn er 🙂
Kamers werden verdeeld, een vrolijk gekwebbel en gelach vulden de gangen van gebouw A G H F.
Volgens goede vaste gewoonte werden we uitgenodigd voor de borrel later die middag op het terras, waar ook de achterblijvers uit week 1 zich voorstelden, om ook week 2 gezamenlijk te trainen en te genieten. Een prachtige gemêleerde groep van oude bekende, en nieuwe onbekende begroetten elkaar en werd geproost op een topweek, waarvan het begin al niet meer stuk kon. Henken, Peters, Jossen, Liliannen, Jannen en nog een heleboel namen die regelmatig van eigenaar wisselden.
Het halloooo uit het oosten ontmoette hè mannn uit het westen, de zachte Brabantse gggg mixte met de knauw uit Friesland. Nederlands geroezemoes met als grote gemeenschappelijke deler Tennis.
En toen was het zover: het avondeten. Niets vermoedend liepen we de trap op naar de plek waar het avondbuffet zou zijn, er van uitgaand dat de verhalen vooraf wel wat overtrokken zouden zijn. Totaal verbluft bleven we bovenaan de trap staan: een scala aan kookeilanden met verschillende zeer uiteenlopende gerechten probeerden ons te verleiden door geuren, kleuren en prachtige presentaties. Het aanbod was zeer divers. Dit beloofde een week van grote keuzes te worden.
De volgende dag werden de ingevlogen tennisleraren aan ons voor gesteld. Eén brok tenniservaring, Bob uit Apeldoorn van Friese komaf , Jan uit Borne met Nijmeegse roots en uiteraard de organisator Joost die dit jaar zijn 40 jarig jubileum mag vieren als tennisleraar bij TV de Maten.
Ieder met zijn eigen flair en specialiteit. Enthousiast en opzwepend, rustig en geduldig, doortastend of verhalend en bevlogen. Kom eens bij het net zal altijd aan deze reis verbonden blijven. In blokken van 3 lessen werden we op baan verwacht om een nieuwe techniek te leren, verbeteren of af te leren.
Rode hoofden verhit door de zon en zweetparels van inspanning maar allen verbeten om de techniek onder de knie te krijgen.
Mayonaise-emmers met tennisballen, drop, lob, spin, service, lage volley, zoute drop, cross, continental-greep, tussen, backhand en forehand.
Zwetend en ploeterend vloog de lestijd voorbij. De ene keer trots dat de opdracht gelukt was en de andere keer geïrriteerd dat het niet wilde maar elke keer kwamen we als een blij ei van de baan. Menig flesje water is uit de koelkast bij tennisbanen gehaald om het verloren vocht aan te vullen.
We hebben spieren gevoeld waarvan we niet wisten dat we ze hadden, schouders die niet meer zo hoog konden reiken als aan het begin van de week, piepende en krakende gewrichten, maar ook steeds soepel lopende gesprekken tussen nieuwe bekenden. Zere kaakspieren van het lachen door hilarische acties waarvan helaas geen blijvend beeld is, we zullen geen namen noemen 😉
Naast de tennisles was er volop tijd om tegen en met elkaar te tennissen. Uren werd er heen en weer geslagen, gecrosst, uitgedaagd, gewonnen en verloren om daarna op het strand of bij het zwembad het vermoeide lijf in de zon te vleien.
‘s Avonds was het koffie tijd, met zijn allen op de lange bank nog even de dag doornemen, met een dobbelsteen te gooien, te kaarten, te junglen met een totempaal. Tom had ook een speciale klaverjasavond georganiseerd. In een verhitte ambiance werd er met het mes op tafel gestreden om de Belek Klaver titel. Met het zweet op het voorhoofd en maar troeven en seinen. Frans bij deze nog gefeliciteerd, jij was degene die het hoofd koel hield, wat op zich al een hele prestatie was.
Er was ook nog tijd om bij de swingende band met de voetjes van de vloer te gaan, mee te zingen, te zwieren en te dollen.
Wat een geweldige combinatie biedt deze tennisreis.
We zullen moeten afkicken van dit alles: de gastvrijheid van Joost, de hulp van PA Tom, de geweldige tennislessen, (nu nog in de praktijk brengen), de opbloeiende vriendschap tussen Jan en Bob en vele anderen, de zon, het uitgebreide buffet (deze week weer zelf bedenken wat we moeten eten en het klaarmaken)
De bijzondere gesprekken die diepe indruk hebben gemaakt, waarvoor dank ridders van de ronde tafel.
Met enig overgewicht, in de koffer of op het lijf, zijn we uit Belek vertrokken.
Kortom een geweldige week die ze ons niet meer afpakken, waarvan we nog lang kunnen nagenieten met een glimlach op ons gezicht.
Allereerst Joost maar ook Bob en Jan en Tom bedankt.
Sportieve groet,
Dianne Braafhart
Reisverslag week 2 tennisreis Van der Marel 2018
Een aantal maanden geleden viel mijn oog op de aankondiging van de tennisreis van Joost in de digitale nieuwsbrief van TV De Maten. Op dat moment was ik net aan het denken over een leuk verjaardagscadeau voor mijn vriend en ik dacht: “Waarom niet samen op tennisreis?” We houden allebei van tennis, mooi weer, lekker eten en gezelligheid. Ik had al veel positieve berichten gehoord van mensen die mee waren geweest en kende er ook een aantal die al vele jaren van de partij waren. Het moest dus wel goed zijn.
Gelukkig waren er nog 2 plekjes in het vliegtuig en konden we mee. Zo kwam het dat wij vrijdag 23 maart met 2 koffers vol met tenniskleding, badkleding, warme truien, tennisrackets en ballen op pad gingen naar Schiphol. Daar kwamen we meteen al Jos en José tegen na de douane en er volgden nog meer bekenden van de Maten. Het was meteen gezellig!
Eenmaal in Turkije aangekomen na een prima vlucht moesten we wel even wachten op de koffers, maar ondertussen maakten we meteen wat kennis met de andere vakantiegangers. Joost wachtte ons op en snel reed de bus naar het hotel Club Mega Saray. We kwamen laat in de avond aan, maar ze hadden de bar nog voor ons open gehouden. We konden nog even een lekker soepje met broodje pakken en een lekker drankje. We maakten kennis met de andere trainers Bram en Sorphorn (alias Soapie), want ook die hadden op ons gewacht om ons te verwelkomen.
De volgende ochtend zagen we pas hoe groot het complex was. Tussen de diverse gebouwen was een heel mooi park aangelegd. We liepen gauw naar het restaurant, want het waaide heel hard en was best fris. De voorspelde regen bleef echter gelukkig uit en ondanks de tegenvallende voorspellingen was het tot donderdag prachtig weer.
Bij het betreden van het restaurant wisten we even niet waar we het eerst moesten kijken. We hebben al vaker in all inclusive hotels vakantie gevierd, maar zo’n uitgebreid buffet hadden we allebei nog niet gezien. Je hoefde niet bang zijn dat er niet iets bij zat dat je lustte. We voelden ons af en toe gewoon lichtelijk bezwaard bij het zien van al die lekkernijen. Tel daarbij het vriendelijke personeel op en je voelt je met recht in de watten gelegd.
Maar goed, we waren natuurlijk niet meegegaan om alleen maar te eten, drinken en relaxen, we wilden flink aan de bak. In april start immers de competitie en er was na zo’n winterse periode echt wel wat werk aan de winkel.
Na een korte welkomspeech van Joost en het voorstellen van de andere trainers werd de groepsindeling bekend gemaakt. Duidelijk werd dat we zowel ’s ochtends als ’s middags 3 kwartier les hadden en verder nog alle mogelijkheid hadden om vrij te spelen. Woensdag was er een wedstrijddag gepland en donderdag nog 1 les ter afsluiting.
Na deze korte kennismaking en uitleg kregen wij als nieuwelingen een korte rondleiding over het park van Joost. We liepen via het mooie park langs de zee, de vele zwembaden en de spa. Bij de spa kregen we een mooie aanbieding voor een hamam behandeling (scrub en schuimmassage), 1 uur massage en een gezichtsmasker. Daar hebben we natuurlijk gebruik van gemaakt, want ik kan je wel vertellen dat na 3 dagen flink tennissen en trainen je de spiertjes wel voelt.
De trainingen werden afwisselend gegeven door Joost, Bram en Soapie. Joost gaf als vanouds de looptrainingen en stuurde je van links naar rechts over de baan. Smokkelen lukte niet en iedereen kreeg de ballen op maat aangeleverd, waarbij hij je net even tot dat uiterste probeerde te drijven. Af en toe hoorde je iemand roepen: “Ik ben op vakantie hoor!” Maar daar had Joost geen boodschap aan. Het was immers een tennisreis en dan zul je tennissen ook!
In Bram hadden we een hele fanatieke vlotte trainer die met ons de forehand en volley even goed doornam. Hij speelde daarin zelf ook mee en dat maakte iedereen extra fanatiek om hem natuurlijk te proberen te passeren. Af en toe lukte dat en dat leverde gejuich op en een brede lach bij Bram. Hoe fanatieker wij waren hoe meer hij lachte.
Bij Soapie in de les kregen we de backhand en de service. Soapie was rustig en beschouwend. Hij gaf je kalm aan wat er anders of beter kon of gaf een compliment als het al heel goed was. Nou is het ook niet heel moeilijk om goed aangespeelde ballen te retourneren. Dat werd wel wat anders als hij ons liet lopen, want tja we weten allemaal wel dat je op tijd moet stil staan en je slag af moet maken, maar toch vergeet je dat als je moet rennen om die bal te halen. Hij leerde ons dat je snel kunt zijn, maar vooral rustig in je hoofd moet blijven. Verder deden we verwoede pogingen om zijn op de baan geplaatste waterflesjes om te slaan, wat een bijna onmogelijke missie bleek.
We hadden les met een ander koppel en die leerden we pas kennen in Turkije, maar het was goed bij elkaar gezocht en we hadden leuke lespartners aan elkaar. Ik heb daar ook bij de andere groepen geen onvertogen woord over gehoord. Iedereen was goed ingedeeld.
Door het gezamenlijk borrelen aan het eind van de middag en het eten samen leer je elkaar snel kennen. Dat maakt dat je snel maatjes vindt om mee te tennissen (singel en dubbel). Doordat je het niet kan laten om toch ook af en toe (ahum) een cocktailtje of biertje te nuttigen leer je elkaar nog sneller en beter kennen en hebben we er heel wat afgelachen samen.
Zo vlogen de dagen voorbij en genoten we van het trainen, vrij spelen, de zon, het ruisen van de zee, de mooie aangelegde tuin, het lekkere eten, de drankjes en de heerlijke koffie Americana in het koffiehuis, de verschillende kaartspelletjes, mooie en leuke gesprekken, de overheerlijke massages en af en toe een duik in het zwembad. Er was ook nog een disco, maar daar ben ik eerlijk gezegd één keer geweest. Ik was ’s avonds best wel moe na zo’n dagje sporten (en dan was ik nog wel de jongste ;-). Woensdagavond draaide er een DJ buiten bij het zwembad. Daar ben ik wel even geweest. Dat leverde ook mooie plaatjes op in het donker met de sfeervol verlichte zwembaden en palmbomen.
Na de gezellige wedstrijddag op woensdag, waarbij menigeen het geleerde af en toe vergat, maar iedereen inmiddels wel precies wist hoe het moest, kwamen er donkere wolken aan gedreven. Eindelijk kwam daar de steeds voorspelde regen en die kwam met bakken de hemel uit. Daardoor kon er helaas donderdagochtend niet getennist worden, dus sliep iedereen een beetje uit en ging lekker laat ontbijten.
We zijn die dag nog even een paar uurjes wezen shoppen in Belek en hebben de dag verder rustig aan gedaan. Na een super gezellige laatste avond met nog enkele mierzoete cocktails genaamd ‘Sex on the beach’ was het dan toch echt tijd om vrijdagochtend de koffers te pakken en na het ontbijt met de bus richting vliegveld te gaan. Bram was al eerder vertrokken en 4 nieuwe tennisvrienden uit Oud Beierland zwaaiden onze bus uit. Zo vlogen we uiteindelijk met 39 personen terug naar ons koude kikkerlandje.
Eenmaal thuis terugkijkend op die mooie dagen kunnen we maar één conclusie trekken: “Volgend jaar gaan we zeker weer mee!”
Gerrien
Turkije Belek 16 maart – 23 maart 2018
Vrijdagmiddag 16 maart is het eindelijk zover we gaan weer op pad.
We vertrekken om 16.55 vanaf Schiphol met Tui Fly richting Antalya. Aan boord is het feest der herkenning begonnen wie is er wel mee dit jaar en wie niet. Vele van vorig jaar zijn weer van de partij een aantal kon niet mee wegens ziekte of andere persoonlijke redenen. Een gemelleerd gezelschap mensen uit Alphen aan de Rijn, Friesland, Apeldoorn, Heiloo, Amsterdam, Harmelen noem maar op.(ik vergeet vast iemand) En het is al reuze gezellig zodat de 4 uur vliegen in een mum voorbij zijn. Dan worden we letterlijk op de Turkse Bodem geklapt, omdat de wind even weg viel. Maar dat schijnt weleens vaker te gebeuren. Toen in de bus op weg naar ons Hotel Club Mega Saray degene die vorig jaar mee waren kennen het al. Zaterdagmorgen mogen we na een jaar smachten weer naar dat fantastische ontbijtbuffet. Wat een feest. Dan op naar Joost die ons de indeling van de lesgroepen en zijn programma mede deelt. We hebben er weer zin in. Er zijn ook wat nieuwe mensen bij die worden rond geleid over het park. Het weer is goed het zonnetje schijnt, vorig jaar begonnen we met regen dit is beter. Vanmiddag de eerste lessen en iedereen begint enthousiast en ook na de les wordt er nog fanatiek getennist. Een leraar die verteld hoe het moet, en dan zegt een van de dames blij ZO DOE IK HET ALTIJD. (zal geen namen noemen) Na de middag les een drankje op het terras in de zon. Want de zon had er zin af en toe een wolkje maar het was een heerlijke temperatuur. Verder waren er natuurlijk de bezoekjes aan de disco waar we hebben leren dansen op Turkse muziek. Nou daar hebben we op moeten oefenen je wilt het niet weten. (avonden lang) Maar het resultaat mag er zijn, serieus ik zweer het je. Donderdag toernooi dag gehouden. En dan zie je terug wat je geleerd hebt of niet. Maar ook dat was een zeer geslaagde dag. En dan heb je nog een dag en wat ga je dan doen?Een groepje mensen wilde naar Antalya. Drie taxi’s geregeld en op pad met de groep, beetje winkelen lekker lunchen. Biertje erbij reuze gezellig. Anderen bleven op het park tennissen kaarten of een heerlijke massage. En dan zit je zomaar vrijdagavond voor het laatst aan dat heerlijke buffet. En opeens is de week voorbij en zit je weer in de bus naar Antalya.
En na een prima vlucht met een zachte landing stonden we midden in de nacht weer met beide benen op de grond letterlijk en figuurlijk. Terug naar het leven van alle dag. Misschien mogen we volgend jaar weer, qua tennis zijn we nog lang niet uit geleerd. (gelukkig)
De herinneringen en het zonnetje daar zullen we nog veel aan terug denken. Met dank aan Joost, Bram en Soapie
TENNISREIS 2017
Wel gaan, niet gaan?
We gingen en degenen die er waren hebben G E N O T E N .
Op 10 maart ging de groep van 1 wekers samen met de 2 wekers op pad richting Schiphol op weg naar Antalya.
In dat weekend was het regenachtig en kon er nog niet getennist worden.
Niet getreurd, gelukkig was er genoeg te doen in het hotel, CLUB MEGA SARAY, voor elk wat wils; sauna, sauna, allerlei soorten massages, verwarmd binnen zwembad, leuke winkeltjes om te (window)shoppen, kapper en niet te vergeten de heerlijke maaltijden. Wat een luxe en te vergelijken met een 3 sterren restaurant in Nederland.
Maandag konden wij bezig gaan met waar wij eigenlijk ook voor naar Turkije afgereisd zijn, tennislessen.
Rens, Roan en Joost waren er klaar voor, wij ook, en zij gingen ons wederom de kneepjes van het tennissen bijbrengen.
Ik verraad niet wie er dit jaar de tennisbeul van Turkije genoemd werd, ofnie Joost …
Hij kende geen pardon en verwachtte van iedereen om volop ervoor te gaan. Zo gezegd, zo gedaan!
Wat hebben wij weer heerlijk genoten van de overige zonnige dagen op de banen, het strand of tijdens het shoppen. Iedereen was weer goed op_kleur.
Het rommelpotten, de kaartavond en wedstrijddag werden niet overgeslagen.
Wederom dit jaar een hechte groep, iedereen zit bij elkaar, tennist met elkaar en proosten met elkaar. ‘Joost, hoe krijg je dat toch elk jaar weer voor elkaar?’
De eerste week vloog voorbij.
Er moesten uiteraard ook inkopen gedaan worden voor onszelf en de thuisblijvers.
Jammer dat de toeristen het laten en lieten afweten. De dorpelingen houden hun hart nu al vast hoe zij de zomer moeten gaan overleven.. Ze begrepen er helemaal niet van.
En wij, wij praatten niet over Politiek en zij, zij willen overleven maar hebben toeristen, ons, nodig!
Een aparte alinea speciaal voor Tom, onze P-A:
Tom dank je wel dat je alle jaren je taken van P-A zo goed en met plezier uitvoert. Men vraagt en jij zoekt naar oplossingen.
Schouderklop en diepe buiging!
De eerste wekers gingen weer naar huis en de tweede wekers en twee wekers voegden zich samen.
De tennissers werden ingedeeld in groepen en gingen bij de tennistrainers in de leer. Was een serieuze zaak, want de competitiespelers willen handhaven of promoveren..
De oudste tennisser bleek 83 en de jongste 29 en deden niets voor elkaar onder, man-man-man wat een prachtige wedstrijden werden er na de lessen en op de wedstrijddag gespeeld.
Alle dagen zon, heerlijk eten, goede tennislessen en dichtbij, in Kadriye, kunnen shoppen.
En we hebben geshopt! Volgens welingelichte bron heeft Auke uit Havelte dit jaar gewonnen en de meeste kilo’s geshopt!
Hiep hiep hiep voor Auke.
En hoera voor André, om met de tassen van Auke te sjouwen terwijl hij bij de kapper zat.
De spelletjesavond, rommelpotten, wedstrijddag aan alles werd meegedaan. De nieuwelingen voelden zich geen vreemde eenden in de bijt, die werden door de groep opgenomen alsof zij elkaar al jaren kenden.
De groep van van der Marel Tennisreizen bestaat niet alleen uit Apeldoorners, maar komen uit alle uithoeken van het land. Van Friesland tot Zuid-Holland zelfs uit de polder. Op de afscheidsavond werd Joost in drie-werf-hoera- bijna tegen het plafond getild, door een groep sterke mannen, dit volgens Meppelse traditie, als dank, voor de fijne weken tennissen.
Roan, Rens, Tom (onze P-A) en Joost nogmaals hartelijk dank voor de fijne twee tennisweken, en graag tot volgend jaar zelfde hotel!
Ik houd de website www.vandermarel.com dan ook goed in de voor de datum van volgende tennisreis, jullie ook?
Reisverslag 2016
Onze visum kon online ingevuld betaald en uitgeprint worden. Ticket een week voor 12 maart al in ieders bezit.
De tennisreis georganiseerd doorTennisschool/Reizen Joost van der Marel naar Turkije kon beginnen. Verzamelen bij de incheckbalie van Transavia. De eerst groep voor 1 week en de groep voor 2 weken checkten in.
De (nieuwe) trainers hadden zich de week voor vertrek al voorgesteld; Stephan, Jesse, Rens, Roan en natuurlijk de hoofdtrainer Joost van der Marel himself. Ook Tom de P.A. en Ellie, hoofd inkopen, waren wederom van de partij. Gerda heeft haar taken doorgegeven aan Pieter, die dit goed volbra… uuuhm uitgevoerd heeft, de enveloppen met een kleine attentie voor de trainers en Tom.
Het vliegtuig vertrok zoals aangegeven, op tijd, en omstreeks 20:20 uur lokale tijd liepen wij op Turkse bodem. De tennisreisgangers, bijna 80(!), van tennisschool van der Marel konden al vrij snel de koffers van de band pakken. En daar gingen wij op weg naar de 2 bussen die al met ronkende motoren op ons stonden te wachten om ons naar ons hotel Grand Side in Colagli te brengen.
Daar aangekomen lieten wij de nodige gegevens bij de receptie achter en toen werden wij welkom geheten onder het genot van een heerlijk diner en dat om 22.30. Manmanman dat was smullen, weer thuiskomen noemde ik dat.
Intussen werden onze koffers al door het personeel naar onze hotelkamers gebracht, wifi werd geregeld. Douchen en toen heerlijk slapen.
De volgende ochtend hoorden wij dat niet alle banen zomerklaar gemaakt waren. Geen man overboord dit werd goed door Joost en de hotelmanager opgelost. Er stond de eerste week elke dag 15 minuten voor aanvang van de tennisles een busje klaar om de tennissers naar de banen van een ander hotel te brengen. De tweede week was dit niet meer nodig, omdat we minder banen nodig hadden.
De tennisreisgangers konden elke ochtend na de lessen meedoen met rommelpot en op de beide donderdagen in die 2 weken werden er wedstrijden georganiseerd door Joost.
Wat ik zoal vernam is dat er altijd wel wat te leren viel, en dat de tennisreisgangers het geleerde tijdens de competitie gingen gebruiken. Wat zullen de tegenstanders opkijken van de technieken en tactieken. Laat het in het gastenboek weten hoe alles vergaan of gegaan is …
Uiteraard werd er de nodige tennisoutfits en shawls ingekocht, je kunt daar niet genoeg van in de kast hebben liggen.
Tom en Pieter hebben leuke prijsafspraken kunnen maken bij de hammam en de masseur ‘Beertje’. Beertje, zoals Jipke hem noemde, die kon masseren als een baas.
Om 17:00 uur stond er dagelijks standaard Joost’borreluur ingeroosterd, in de poolbar.
De nieuwe tennisreisgangers worden altijd gelijk opgenomen in de groep. Friesland, Flevoland, Noord en Zuid Holland, Utrecht en Apeldoorn, maar wij vormen 1 hechte groep in Turkije.
’s Avonds na het eten werden er kaartspellen gespeeld. Op elke woensdagavond in die twee weken werd er een kaarttoernooi georganiseerd door Tom; en Ellie ging, zoals elk jaar, mee om de prijzen in te kopen.
Na de eerste week ging er een kleine groep weer huiswaarts en de tweede groep voor week 2 werd warm door de tennisreisgangers onthaald. Over warm gesproken, van die14 dagen hebben wij maar 1/2 dag regen gehad, verder waren de weergoden ons goed gezind.
Al met al was het wederom een geslaagde tennisreisvakantie georganiseerd door Tennisschool/Reizen Joost van der Marel in samenwerking met reisbureau de Veluwe, Henny van Werven uit Apeldoorn.
Reisverslag 2015
14 – 21 maart 2015 Club Grand Side, Turkije.
Veel te vroeg naar onze zin troffen wij elkaar op Schiphol. Veel bekende gezichten en meteen al een reünie-gevoel. De vlucht was in alle opzichten rustig omdat de meesten nog een paar uurtjes slaap probeerden in te halen. Toen de daling was ingezet keken we vol verwachting uit naar de blauwgroene zee waar we ons zo op verheugd hadden. Niets van dat al. Antalya onder ons zag er grauw en mistig uit. Tijdens de landing en het daarop volgende uur brak een hevige onweersbui los en de afstand tussen de luchthaven en bussen leverden ons letterlijk een koude douche op. We vertrouwden graag op de belofte van Joost voor prachtig weer de rest van de week hoewel de moed in onze schoenen zonk toen we bij aankomst in Club Grand Side het ‘zwembad’ zagen dat onze tennisbanen moest voorstellen.
Na wat gedoe bij de verdeling van de kamers en het vinden van het juiste gebouw volgde de rondleiding over de wederom prachtige accommodatie die er helaas gezien het sombere weer wat treurig uit zag. Maar……de volgende morgen een stralende dag. De terrassen werden ontdaan van hun zeilen, het water weg gedweild en werd duidelijk zichtbaar hoezeer we het getroffen hadden met ons onderkomen.
Tot onze grote verrassing waren de banen, dankzij intensief werk, droog en goed bespeelbaar. Dus het lesprogramma kon volgens plan gewoon op zondagmiddag starten. Vooraf in stralende zon werd door Joost de indeling van de groepen bekend gemaakt en werden leraren Sander, Stefan, Rens en Sopi voorgesteld. Aansluitend gaf de Neckermann-mevrouw informatie over de omgeving en deed suggesties voor uitstapjes. Ook wist zij een groot aantal van ons enthousiast te maken voor een ‘verwen-avond’ in een hammam buiten ons resort. De uitbater van ‘ons’ wellness centre bleek hiermee niet blij te zijn en verlaagde direct de prijzen voor massages en schoonheidsbehandelingen. Overigens met weinig resultaat.
En toen begon waarvoor we gekomen waren: tennissen. Jammer genoeg was Joost grieperig en had daar de hele reis last van. Hoewel dat geen enkele invloed had op het enthousiasme waarmee hij zijn lessen gaf, was voor de attente waarnemer duidelijk te zien dat hij niet lekker in zijn vel zat. Hierdoor kon het ook gebeuren dat Sander het stemgeluid van Joost wist te overtreffen…..
De banen en hun ligging waren prima. Palmen rondom en in de verte uitzicht op zee. Joost en zijn mannen gingen er vol voor om ons de fijne kneepjes van het tennisspel bij te brengen maar ook om alle ingeslopen verkeerde techniek af te leren. Tijdens het rommelpotten konden we alles in praktijk brengen en werd fanatiek gespeeld. Geen ‘vriendschapspartijtjes’; ieder punt werd bevochten, zoals het hoort. Zo nu en dan werden gelegenheidsgroepjes gevormd door degenen die er nooit genoeg van kregen. Zij speelden tot het donker werd. Maar doorgaans waren de meesten toch present tijdens de borrel om 17 uur op het terras.
Dinsdagavond kwam traditiegetrouw de kaartclub bijeen en ook daar werd gestreden. De winnaars werden vrijdagavond in het zonnetje gezet door Elly en Tom.
Woensdagavond karaoke!! Al snel bleek dat de talenten van Joost, Stefan, Sander, Rens en Sopi zich niet alleen beperkten tot tennis. Maar ook verrasten velen van ons zich met hun vocale vaardigheden door dapper het podium op te komen en de swing er in te houden. Applaus was hun deel. Toch werd het niet laat want de volgende morgen: HET slottoernooi!
De wolkbreuk die woensdagavond had plaatsgevonden deed aanvankelijk het ergste vermoeden. De banen waren doorweekt of lagen onder water. Met veel inspanning van de medewerkers van het resort en de leraren lukte het de banen droog te krijgen en konden alleen de eerste partijen niet gespeeld maar later wel ingehaald worden.
De groepen waren opgedeeld in Turkije en Nederland. Joost hield de standen zorgvuldig bij en toonde zich standvastig bij pogingen tot beïnvloeding van de uitslagen. Aan het eind van het toernooi had Turkije een lichte voorsprong op Nederland die echter werd weggepoetst door Sander en Stefan (Nederland) die in een spectaculaire strijd met veel vuurwerk uiteindelijk in tie-break van Sopi en Rens (Turkije) wisten te winnen. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat Sopi inmiddels ook was aangetast door het griepvirus. Dat was dan ook de reden dat hij niet net als de andere ‘jongens’ in het ijskoude buitenbad sprong aan het einde van de dag toen de buitentemperatuur al onder de 10 graden was. Hulde voor hen!
En voordat je het weet, is het dan vrijdagavond. Na het diner en de prijsuitreiking van de kaartclub het afscheid voor degenen die ‘maar’ een week bleven. Slotwoorden van Joost voor hen en voor iedereen een spannende cocktail van het huis. Vervolgens op een enkele diehard na vroeg naar bed want zaterdagmorgen 7 uur vertrek naar het vliegveld.
Zoals gebruikelijk, maar toch nog steeds bijzonder, had een aantal van de ‘blijvers’ samen met Sopi en Rens de moeite genomen vroeg op te staan om ons uit te zwaaien. Joost ging mee naar het vliegveld om ons uitgeleide te doen en de nieuwe lichting te verwelkomen. Maar waar waren Stefan en Sander???? We wisten het pas toen we landden in Amsterdam. Terwijl het vliegtuig over de landingsbaan taxiede hoorden we de purser tot onze verrassing over de luidspreker zeggen ‘Een berichtje voor degenen die hebben deelgenomen aan de tennisreis. Sander en Stefan hebben zich verslapen, hun verontschuldigingen en hartelijke groeten voor iedereen.’
Natuurlijk is dit verslag niet volledig. Er gebeurde zoveel meer leuks. Maar volstaan kan worden met daarover te zeggen dat het een geweldige week was in een fijne sfeer, prachtige locatie en accommodatie. Als laatste maar niet als minste: het eten was voortreffelijk voor wat betreft kwaliteit, variatie en presentatie.
Volgend jaar dus weer Club Grand Side??
Reisverslag 2e week Tennisreis 2015 (21-28 maart)
De tennisreis van Joost biedt ook de mogelijkheid alleen de 2e week mee te doen. Het programma is identiek aan dat van de 1e week.
Dat betekende dus ook nu midden in de nacht naar Schiphol om vervolgens rond 5 uur te vliegen. Gelukkig was er geen vertraging en waren vertrek- en aankomsttijd exact volgens schema. Op het vliegveld van Alanya werden wij verwelkomd door Joost die ons naar de bus begeleidde. Het weer was met een stevige wind aan de frisse kant. De vooruitzichten waren echter goed.
Na een ritje van zo’n 30 minuten kwamen we aan bij Hotel Grand Side. Daar werden de toegangspasjes uitgereikt van de prachtige hotelkamers: goede bedden, koelkast, kluis, tv met BVN, maar vooral de schitterende badkamer met geweldige rainshower.
Nadat iedereen zich wat had opgefrist leidde Joost ons over het complex om ons vast wegwijs te maken.
Ondertussen was het alweer tijd voor de lunch. Die werd net als het ontbijt en diner in buffetvorm geserveerd. De keuzemogelijkheden waren zeer uitgebreid. Er was werkelijk met alle smaken rekening gehouden en alles zag er bovendien zeer verzorgd uit. Ook het bedienend personeel was over het algemeen zeer attent en vriendelijk.
Het schema van de tennislessen was gelijk aan dat van de 1e week. Dus een start op zondagmiddag, daarna van maandag tot donderdag met wisselende aanvangstijden zowel in de ochtend als in de middag. De tennisleraren Joost, Stefan, Sander, Rens en Sopi hadden elk hun specialiteit zodat door de week heen het hele scala aan tennistechnieken voorbij kwam. Zoals te doen gebruikelijk werden weer zeer goede adviezen verstrekt waarmee een gemotiveerde leerling beslist zijn of haar voordeel mee kon doen.
De weersomstandigheden waren acceptabel: zonnig en niet te warm. Menigeen lag dus tussen de lessen en maaltijden door aan het zwembad om een gezond kleurtje op te doen. Sommigen (Piet!) konden zelfs de moed opbrengen om wat baantjes in het toch echt wel koude zwembad of zelfs de zee te trekken.
Traditioneel werd na afloop van de lessen op het terras bij de poolbar in een gezellig sfeertje een aperitief genuttigd. Daarna was het opfrissen voor het diner.
Omdat het seizoen nog op gang moest komen waren er weinig onderhoudende activiteiten in het hotel. De koffie en het drankje na het diner smaakten er niet minder om dankzij de goede sfeer binnen de grote groep.
De donderdag was zoals gewoonlijk gereserveerd voor het slottoernooi. Joost had bedacht een indeling te maken tussen “Nederlandse” en “Turkse” teams. Ook dat toernooi werd in een goede verstandhouding gespeeld. Eerlijkheidshalve is schrijver dezes ontschoten welk “land” heeft gewonnen. Laten we het er maar op houden dat het een gelijkspel werd, net de echte (voetbal-)wedstrijd Nederland-Turkije die werd gespeeld op de dag dat wij weer naar huis vlogen.
De zaterdag van vertrek kenmerkte zich door stormachtig, koud en regenachtig weer. Na een vanwege het vroege tijdstip van vertrek sober ontbijt werd de thuisreis aanvaard. Net als de heenreis verliep deze voorspoedig, dus zonder vertraging. Aangekomen op Schiphol werd afscheid genomen van de reisgenoten waarbij steevast werd afgesloten met:
“Tot volgend jaar!”
Reisverslag 2014
15 – 22 maart Tennisreis Joost van der Marel Een verslag van de eerste week van de voorjaarsreis 2014. Vorig jaar voor de eerste keer deelgenomen en lang uitgekeken naar een vervolg. Vragen als ‘zou het wel weer zo leuk zijn’ drongen zich op. Het antwoord weet ik nu: het was nòg leuker in veel opzichten. De accommodatie, Club Mega Saray, was van 4-sterren kwaliteit. De rondleiding van Joost op de dag van aankomst was geen overbodige luxe want het complex leek een doolhof. Na ieder paadje een nieuw verrassend uitzicht met de meest luxe faciliteiten. Veel ‘oh’s en ah’s’ tijdens de rondleiding. Als kers op de taart het prachtige brede strand met meer dan voldoende comfortabele ligstoelen en een pier met een splinternieuw houten terras en ook daar ligstoelen. Als slot van de wandeling de 16 goed onderhouden tennisbanen. De eerste avond de gebruikelijke informatiebijeenkomst waarbij Joost ons voorzag van alles wat belangrijk was om te weten en – voor zover nog nodig – tennisleraren Ron, Jesse, Ingmar en Rick zich voorstelden. Daarna kon het beginnen. ’s Morgens en ’s middags lessen en tussendoor de ‘rommelpot’ voor wie nog energie overhad. Voor degenen die er echt geen genoeg van konden krijgen was er de mogelijkheid om zelf partijen te vormen en op een baan af te hangen. De temperatuur overdag schommelde tussen de 22 en 26 graden. Joost en ‘de jongens’ kenden geen genade dus geen aangepast tempo maar vol er tegen aan. Niets en niemand werd gespaard. Een slimme bal met veel effect werd door Joost afgestraft met de opmerking ‘dit is camping-tennis, we zijn hier in een 4-sterren accommodatie’. Voor de verwerking van dit alles was aan het strand liggen een welkome verademing. Ook het nabijgelegen stadje Kadrye heeft een flinke economische impuls gekregen met de verkoop van stoere ‘merk’-kleding. Volgens de Turkse middenstand ingekocht voor 70 euro maar voor ons gold de speciale prijs van doorgaans 10 euro. Er werd dan ook ruim ingeslagen. Woensdagavond werd, zoals gebruikelijk, het klaverjas- en jokertoernooi georganiseerd voor de liefhebbers. Ook hier werd op het scherpst van de snede gespeeld en was de onderlinge rivaliteit groot. De winnaars werden vrijdagavond beloond met, ja wel, een tennisshirtje zorgvuldig uitgezocht door Elly en Ton. Iedere avond live muziek en dansen in een poging de calorieën van het uitgebreide diner en niet te vergeten het dessertbuffet kwijt te raken. De echte die-hards sloten hun avond nog af met een bezoek aan de disco. Donderdag, het hoogtepunt van de week: HET TOERNOOI. De leraren hadden met veel kennis van zaken en na intensief overleg besloten de groep in twee ‘kampen’ op te delen die tegen elkaar moesten strijden. ‘Apeldoorn’ en ‘Belek’. De strijd begon al lang voordat het toernooi begon. Er werd geïntimideerd, gemanipuleerd en gefrustreerd en voordat er nog maar een bal geslagen was, eisten zowel ‘Belek’ als ‘Apeldoorn’ al de overwinning op. Dit ook uit angst voor de straf die de verliezende groep zou moeten ondergaan: een duik in het ijskoude buitenbad! Tijdens de wedstrijden vocht iedereen voor wat hij/zij waard was, aangemoedigd door de groepsgenoten, niet gespeend van een grote mate van partijdigheid en onder het motto ‘de beste stuurlui staan aan wal’. Al na de eerste partijen stond ‘Apeldoorn’ op voorsprong die later op de dag enigszins werd ingelopen. Desondanks eindigde ‘Belek’ met een achterstand van 8 punten op ‘Apeldoorn’. Maar toen….. De demo van de leraren; de winnende partij zou 10 punten toegekend krijgen. Joost en Ron, behorende bij ‘Belek’ namen het op tegen, afgewisseld, Jesse, Ingmar en Rick van ‘Apeldoorn’. Een zinderende partij met veel vuurwerk en spannend van de eerste tot de laatste minuut. ‘Belek’ won in tiebreak en was dus winnaar. Althans dat dacht ‘Belek’ bijna 24 uur lang totdat Joost een einde maakte aan de euforie door op de slotavond te melden dat de winst op creatieve manier tot stand was gekomen en ‘Apeldoorn’ onbetwiste winnaar was. Gelukkig was de cocktail waarop we getrakteerd werden voldoende om de teleurstelling van ‘Belek’ te boven te komen. Rick, Jesse en Ingmar hadden, sportief als zij zijn, de dag ervoor hun verlies geïncasseerd en waren in het koude bad gedoken. Voor niets bleek dus achteraf maar stoer was het wel. Vrijdagmorgen, de laatste lessen voor degenen die maar een week hadden geboekt. Zij keken met afgunst naar de bevoorrechten die nog een week konden genieten. En toen was daar al snel het moment van vertrek, zaterdagmorgen kwart over acht. Ondanks dat er die dag geen lessen waren en de ‘blijvers’ heerlijk hadden kunnen uitslapen, waren zij present om ons uit te zwaaien. Dit was ook het geval met de tennisleraren die op hun enige vrije dag toch de moeite hadden genomen om vroeg op te staan. Hartverwarmend en wat een prachtige afsluiting van een heerlijke week. Ongetwijfeld spreek ik voor bijna iedereen als ik zeg dat ik nu al uitkijk naar straks de reünie in oktober en vooral naar half maart 2015! Edit
Reisverslag Turkije 2012
Gelukkig NIET vrijdag maar dinsdag de dertiende maart 2012 kan onze tennisvakantie beginnen.
Koffer(s) inpakken valt voor velen al onder de noemer TOPsport; om niet de 20 kilo te overschrijden.
Wekkertje wordt maandagavond gezet , check-check- double check. Halverwege de nacht nog een check..
Dan is het zover om richting Schiphol af te reizen na een lekkere warme douche, handjes schudden knuffels tik op de schouders het is net alsof de laatste reis (2012) net achter de rug was.
Topkapi, Antalya here we come, met de airbus wel eerst een tussenstop in Istanbul. Er gingen een aantal medepassagiers eruit er werd intussen getankt. Voordat wij weer gingen stijgen moesten er passagiers van plaats veranderen om het gewicht gelijkmatig te verdelen in de airbus. Onder ons gezegd en gezwegen, hilariteit alom.
Even later kwamen wij aan op Airport Antalya, sigaretten en drank werden massaal ingekocht en toen konden wij in de bus stappen om naar Topkapi gebracht te worden.
Het was net als ‘thuiskomen’ vertrouwde omgeving, wij kregen te horen dat wij de tennisbanen van het Kremlin-hotel konden gaan gebruiken. Aangezien de meesten in de hotelkamers van de 4000 nummers werden ondergebracht bleek dit dus maar een klein stukje lopen naar de tennisbanen.
Wederom mochten wij gebruik maken van alle faciliteiten van Kremlin en Topkapi.
De nieuwelingen werden gelijk goed opgevangen in de groep – One Big Happy Family –. De volgende ochtend werden de (nieuwe) tennisleraren Ron, Kaj en Bas voorgesteld, de ditjes & datjes en weetjes werden geformuleerd door Joost en Tom gaf, zoals een goede PA het betaamd als afsluiting hiervan de nieuwe Turkijegangers een rondleiding. De eerste dag was ook de enige dag dat wij met onze winterjassen aan van het Turkse weer konden genieten.
Wesley en Rosco waren niet mee, Wesley is in januari vader geworden van een mooie dochter, Kelsey en kon thuis niet worden gemist. Rosco had te drukke werkzaamheden om vrij te kunnen nemen.
Joost, Ron, Kaj en Bas bleek een goede combinatie en iedereen was tevree!
After_tennis deden zij gezellig mee, iets wat niet onbelangrijk voor de groep is. Complimenten voor de keus van Joost.
De daarop volgende dagen tot einde tennisvakantie was het of in tenniskleding of in zwemkleding, maar bruin werden wij allemaal.
Twee keer per dag tennislessen, alles werd uit de kast gehaald om de techniek(en) te verbeteren en of bij te spijkeren en tijdens het rommelpotten ten uitvoer gebracht.
Klaverjassen en jokeren, georganiseerd door Tom, vond plaats op de vrijdagavond. En op zondag, tijdens het toernooi, kregen wij bezoek van de ‘Toppers uit Purmerend’. Wij hebben van hun optredens genoten, ‘jongens dank je wel daarvoor!’
Zaterdag werden de prijzen voor de winnaars van het kaarten en tennissen ingekocht onder leiding van onze Ellie. Langs deze weg wil ik namens de groep Ellie ook hartelijk bedanken dat zij dit elk jaar voor haar rekening neemt. Het is altijd maar wikken en wegen wat wel of niet leuk zou zijn en of in de smaak zal vallen, een ieder tevreden stellen. Dit jaar was het in de teken van sjaals; viel in de smaak. Namens alle prijswinnaars, dank je wel Ellie!
Dinsdag vroeg in de ochtend afscheid van de eerste groep en later op de dag verwelkomen van de tweede groep. Voor degenen die het nog niet weten, er is een grote groep die twee weken gaat en een groep de eerste week en een groep de tweede week.
In de tweede week op de woensdag weer het voorstellen van de trainers, de ditjes &datjes en weetjes, de rondleiding en het lessen kon beginnen.
Als niet tennisser merk ik de enthousiasme van de Turkijegangers op.
Wij kregen te horen dat de tennisreis volgens jaar naar Paloma Renaissance in Belbidi geboekt wordt, dit valt uiteraard bij velen, die er al eerder zijn geweest duidelijk goed in de smaak.
Zondag, de toernooidag, werd er een mooie demonstratie gegeven door de trainers, Joost, Ron, Bas en Kaj. De Turkijegangers, wij dus, keken hier ademloos naar. En volgens mij moeten er enkelen gedacht en geteld hebben: hoeveel tennisreizen zal ik moeten boeken om ook zo te kunnen tennissen… ?
De laatste avond was in het teken van de prijsuitreiking, wederom vielen de sjaals goed in de smaak.
Ron aangaf dat dit zijn laatste tennisreis was. Ron Keesman, namens alle Turkijeganger: dank je wel voor alle jaren (6) dat jij je zo voor ons hebt ingezet met de tennislessen en vooral voor je geduld, wij zullen je missen!!!
En daar stonden wij op Airport Antalya in de rij waar velen overgewicht hadden, nee niet door het vele eten …. De portometniX moest worden getrokken en bijbetalen. Ja mensen 20 kilo is 20 kilo 😉 zei ik die voor het eerst onder de 20 bleef…
Al met al een geslaagde tennisreis georganiseerd door Joost van der Marel, dank je wel namens alle Turkijegangers.
Het aftellen is begonnen, 9 maart 2013 de goedkoopste tennisvakantie van Nederland Joost van der Marel tennisschool te Apeldoorn.
Nu gaan wij over tot de orde van de dag!
Veel liefs van een Turkijeganger.
N.B. vergeet niet naar de mooie foto’s te kijken hier op de website.
Reisverslag Turkije 2011
Tennisvakantie met Joost van der Marel tennisreizen, die zijn voor de die-hards!
Volgepakte tennissers – mee met de goedkoopste vandermarel.com tennisreis – per vliegtuig naar Turkije. Niks lanterfanten; tennislessen, shoppen en bruinen, te goed doen aan al het lekkere eten en drinken aan elkaar geknoopt 1 of 2 weken weten te volbrengen. Wat een uitdaging, ieder jaar maar weer. Zelfs voor Joost een uitdaging om rekening te houden met onze portometniX, wederom geslaagd! Fantastische fotoverslagen zijn te zien bij diverse foto’s!
Stiekem wel gehoopt, maar niet gedacht, dat we wederom de zon op ons witte velletje zouden voelen, de ene keerde bruiner dan de ander weer terug naar Nederland.
‘Ik wil ook wel weer in Antalya kijken.’
‘En ik in Cider.’
‘Nou, dan gaan we daar ook heen.’
IK zei: ‘DOEN’, ik ga naar Sultan Bazar ik blijf lekker dicht bij huis.
Het taxivervoer werd door PA Tom voor een ieder die dit wilde dan ook geregeld. Jassen en broeken werden op maat gemaakt, de nodige onderbroeken, sjaals en sokken ingekocht geen tennisles werd overgeslagen. De tennislessen werden aangepast. In de ochtend tussen 08:00 en 11:00 en in de middag tussen 15:00 en 18:00 werd het heilige groen -of was het blauw- betreden onder leiding van Joost, Ron, Rosco en Wesley.
Uiteraard voor degenen die de technieken die geleerd werden wilden oefenen op andere tennissers werd er van 11 tot 12 geROMMELpot!
Knap en respectvol dat Joost het niet liet afweten ondanks dat hij erge last van zijn rechteroog had, zicht belemmering door een losgelaten netvlies en gele vlek(Macula) en dat is geen pretje.
Ron die de liefde van zijn leven voor het eerst 2 weken moest missen hetzelfde geldt voor de kleine man Wes. Gelukkig bestaat er iets van Skype, zo ver weg maar toch dichtbij.
Rosco die een niet zo leuk bericht kreeg, maar er wel stond daar waar hij moest zijn.
Volgend jaar hebben RR & W weer toegezegd mee te gaan, helemaal geweldig.
De bedjes bij het zwembad werden voor dag en dauw al gereserveerd, zodat je wist dat je een thuisbasis had, elke dag weer een sport. Waar de roddelblaadjes en tennisrackets niet goed voor zijn.
Tussen alles door kwamen dan ook de tennisleraren even ingesmeerd met alles wat maar bruiner maakt even liggen of zomaar even kletsen op onze gereserveerde bedjes, omdat dat kon.
Een van de voordelen dat je vaker in hetzelfde hotel boekt is dat je niet zolang op een bestelling hoeft te wachten; een stap in de lobby en bij de bar aangekomen staat je cappuccino zonder cacao al op je te wachten. Of als de vijf ergens in de wereld op de klok staat een lekkere borrel.
Voor het komend jaar laat ik mij/ laten wij ons dan ook weer verrassen door Joost ons mee naar toe neemt, maakt niet mij uit waar. Tennisbanen, winkels want shoppen is OOK een sport, en zon bepalen de leefgebieden. Uiteraard goed te eten iets waar geen gebrek aan was en heb dan ook geen onvertogen woord over het niet lekker zijn in Topkapi en of Kremlin. Wat een luxe dat er een keus gemaakt kan worden waar je je benen onder de tafel kan zetten. Dus nogmaals: ik laat mij verrassen maakt niet uit waar ik terecht kom, COUNT ME IN!
NB: misschien tot 1 oktober, maar op_zeker tot volgend jaar 2e week maart op Schiphol!
Veel liefs van een vakantieganger tennisreizen.
Reisverslag Turkije 2010
Het was weer GROOT – GROOTS en PERFECT!
Opnieuw had ik het geluk mee te mogen voor deze twee weken. Sowieso vind ik deze Turkije tennisreis een bestseller met het verblijf bij een all inclusive ***** hotel, zoals wij dat hier in Nederland plegen te zeggen.
Zaterdag 13 maart was het zover mijn aftelticker stond op NUL. Dit jaar vanaf Schiphol vertrekkend naar hotel TOPKAPI in Antalya, onze tennisvakantie kan gaan beginnen.
Op Schiphol aangekomen werden handjes geschud en gezoend, na een jaar weer herenigd voor 1 of 2 weken. De meesten begonnen zich tussen neus en lippen door te ‘verontschuldigen’ omdat zij de hele winter niet getraind hadden. Bij mij maakte dat geen indruk, omdat ik alleen ‘theoretisch’ kan tennissen, maar dan alleen als ik niet praat tijdens het kijken. Kan ook heel vermoeiend zijn.
Wij waren groots en luidruchtig aanwezig met onze groep van meer dan 68 personen voor de eerste week.
Vooraf informatie, anders vergeet ik dit later in dit stuk te schrijven: ongeveer 26 personen gaan na een week weer terug en komt er weer een nieuwe frisse groep van 31 personen voor de tweede week. Ruim 41 personen blijven voor 2 weken, dus.
Wonderbaarlijk genoeg ging er een piepklein groepje tennissers van een andere tennisvakantie-organisatie – ( vrij vertaald: ik verveel me rot) – met ons meevliegen.
Nadat wij allemaal ingecheckt hadden, sommigen met een flinke overgewicht. Niet het overgewicht van de winterkost, maar van het aantal kilo’s in de koffers. Enkelen moesten bijbetalen en enkelen weer niet, de trekzak van Leny ging mee als handbagage zag ik. Ik, wij hadden bijna 15 kilo overgewicht, niets bijbetaald.
In het vliegtuig aangekomen, konden enkelen van ons lekker luxe plaats nemen op 3 vliegtuigstoelen, languit en in de slaapmodus. Lekker uitgerust in Turkije aankomen, is ook wel wat voor te zeggen, dat dan wel weer. De hotelkamers werden verdeeld en toen konden wij al gelijk gaan genieten van de zon. Eerst onwennig met onze melkflesjes in de zon; vanaf de tweede dag was één ieder al lekker op kleur, daar doe je het ook voor. Ik zag de eerste dag al dat er velen richting tennisbanen liep om deze te inspecteren, vermoedens die op waarheid berusten.
De tennisgroepen waren al ingedeeld en de tennistijden werden net als het jaar hiervoor in de koude hal opgehangen. De naam koude hal heb ik gegeven, omdat het daar altijd waait maar ’s avonds aardig fris/koud is.
De ‘nieuwe’ tennisleraar – Wesley – werd voorgesteld de andere 3 waren oude bekenden, behoren tot de inventaris daar waar de tennisvakanties plaatsvinden,onze Joost, Ron en Ros. Zelfs ik die niet tennis – alleen theoretisch -, zeg mijn tennisleraren. Die 2 weken ervaar ik de groep (van 2 weken en van 2 maal 1 week) altijd als one happy Family, heel eigen. Joost die niet zo op de voorgrond treedt maar alles goed onder controle heeft. Ron, Ros en dit jaar Wesley, die zich na het tennisgebeuren ook gezellig met iedereen is, socializing.
Eigenlijk zijn de volgende quotes vanuit het gastenboek (beter goed gejat dan slecht bedacht) voor het hierboven geschreven van toepassing:
Wat zeggen ze over Joost:
Quote ik hier Ger en Dini Dijkman:
Wij denken dat jouw Posiviteit,Correctheid, Enthousiasme en tomeloze Energie je reis zo populair maakt! Jijzelf doet de naam “Joost van der Marel tennisreizen”. eer aan. Nogmaals bedankt voor de fantastische tennis vakantie.
En deze volgende quote is voor alle 4 tennisleraren van toepassing – ik ga er vanuit dat dit voor de gehele groep geldt- :
Quote ik hier Hans en Ria:
En natuurlijk onze grootste dank aan Joost, Rosco, Ron en Wesley, die ons elk jaar weer met veel geduld dezelfde fouten proberen af te leren. Hopelijk doen ze dat volgend jaar weer.
Quote ik hier Koos van Duinen:
Gedisciplineerde met humor doorspekte trainingen van Ron, Rosco, Wesley en last but not least Joost zullen het komend seizoen vele 8-jes veranderen in 7-tjes, 7-tjes in 6-jes etc. Al met al een aanrader 1e- klas!
~~ “Ik heb niet teveel gezegd?” ~~
Dit jaar was de toernooidag(en) op de donderdag(en). De eerste week ging de groep uit Purmerend wederom verkleed. Vorig jaar met de dames Karin, Irma en de groep uit Purmerend als “Silence I’ll kill you”. Dit jaar ging de groep nu bestaand uit 2 personen, Robert en Frank ipv 4 personen, verkleed als Heidi’s met alles d’erop en d’eraan. Geweldig, wat een vermaak was dat.
De tweede week waren ONZE tennisleraren verkleed en hebben een demonstratie gegeven. Joost en Ron als heren met glitter vestje, drollenvanger en hoed; Wesley en Rosco als dames, tutu, body, pruiken en make-up. De meisjes tegen de jongens.
Elke dag, tig keer per dag, werd er aan elkaar gevraagd of medegedeeld hoeveel graden het morgen zal zijn. Eigenlijk hebben wij gewoon MOOI weer gehad, extreem mooi, iedere dag volop zon. Genoeg zon voor iedereen.
Ik kan het niet laten om het après-tennisgebeuren in het zonnetje te zetten qua het tennisspel. In zo’n tennis-(1of 2)-weekje(s) gebeuren er praktisch altijd wel wat dingen waar uitvoerig over wordt gesproken. Zeker tijdens het après-tennis-gebeuren, waar wel of niet echt gebeurde verrichtingen enorm worden uitvergroot…. Hoe méér alcoholische versnaperingen hun weg via het keelgat hebben gevonden, hoe perfecter èn strakker de ballen werden en hoe sneller en nog technischer die werden afgeserveerd en of afgemaakt….
Kijk dat zijn dingen waar ik dan weer van kan genieten en ik heb genoten; volgend jaar ben ik weer van de partij!!!
Wat rookt de boer in de piep?????!